Het stadhuis uit, de wijken in, naast bewoners gaan staan: dat is wat onze gemeente wat de Partij van de Arbeid betreft zou moeten doen. Daar ga ik me de komende tijd met alle energie, enthousiasme en empathie voor inzetten.
Ik ben Suzanne Kok, 27 jaar en ik woon sinds twee jaar in Voorburg-Noord. Daar woon ik samen met mijn man David en onze kat Hummus. We hebben het fijn: ik kan op de fiets naar mijn werk (als senior adviseur bij de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen), met voorzieningen om de hoek, en we wandelen graag door al het groen dat onze gemeente te bieden heeft.
Als geboren en getogen Nijmeegse kan ik mezelf met recht een rooie rakker noemen. Ik werd lid van de PvdA toen ik 19 was, op het moment dat de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur stonden. Ik ging voor het eerst mee langs de deuren: in een wijk die geografisch om de hoek lag, maar die sociaal-maatschappelijk gezien mijlenver weg was. We spraken met mensen die niet wisten hoe ze moesten gaan stemmen; met mensen die onder de armoedegrens leefden, maar geen huurtoeslag durfden aan te vragen, omdat ze die in het verleden in één klap hadden moeten terugbetalen. Die gesprekken gingen bijna geen enkele keer letterlijk over politiek, of over de verkiezingen, of over de PvdA. Maar toch heb ik die dag geleerd wat het begrip politiek voor mij inhoudt.
Die dag zag ik bevestigd hoe bepalend je omgeving is voor de kansen die je krijgt en het leven dat je leeft. Ik vind dat extreem onrechtvaardig, en ik wil daar iets aan doen. Mijn grootste drijfveer was geboren: bijdragen aan bestaanszekerheid en aan gelijke kansen, niet alleen aan de start, maar het hele leven door. In het bijzonder voor diegenen die dat het hardst nodig hebben. Dat doe ik al in mijn werk bij de Nationaal Rapporteur, en als vrijwilliger voor kinderen met een vlucht- of migratieachtergrond. En ik zou dat ook graag doen in de lokale politiek.
In onze gemeente betekent dat concreet dat ik aan de slag wil voor:
- Meer betaalbare woningen voor jong en oud. Het aantal sociale huurwoningen in Leidschendam-Voorburg is de afgelopen jaren namelijk alleen maar afgenomen. Terwijl bestaanszekerheid uitgesloten is zonder dak boven je hoofd.
- Betere kansen in het onderwijs en op de arbeidsmarkt: met gratis peuteropvang voor de allerjongsten, tot passende stageplekken voor jongeren die de overstap van school naar werk gaan maken. Voor veel kinderen in onze gemeente is dit namelijk niet vanzelfsprekend.
- (Jeugd)hulp die passend, overzichtelijk en begrijpelijk is georganiseerd.
- Voor diegenen die een vangnet nodig hebben, moet de gemeente er onvoorwaardelijk zijn. Met een menswaardige bijstand en andere inkomensregelingen (zónder de beruchte ‘rechtencheck’)
Heb jij meer ideeën om onze gemeente socialer te maken? Laat het me dan weten! Mijn contactgegevens staan aan de rechterkant van deze pagina. Ik ben ook snel bereikbaar via instagram: @suzannekok.pvda
